Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας και την ευχή του πατρός Νικολάου και την άδεια του Διοικητού της μονάδας θα σας απευθύνω δύο λόγους για την σημερινή μέρα, κατά την οποία τελέσαμε την δεύτερη Στάση των Χαιρετισμών!
Από τη στιγμή της συλλήψεως μας και για εννιά μήνες είμαστε εξαρτημένοι με ένα πρόσωπο. Από τη στιγμή της γεννήσεως μας, τρεφόμαστε από αυτό το πρόσωπο. Όταν αισθανθούμε ανασφάλεια τότε με το βλέμμα μας ψάχνουμε να βρούμε αυτό το πρόσωπο και μόλις το εντοπίσουμε υψώνουμε τα χέρια προς εκείνο για να μας πάρει στην αγκαλιά του. Αυτό το πρόσωπο είναι η μητέρα μας. Αυτή η σχέση δεν διακόπτεται ποτέ. Μια τέτοια ίδια σχέση έχουμε και με την Παναγία μας, την μητέρα όλου του κόσμου, την μητέρα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που μας ακούει υπομονετικά και καρτερικά όλους. Είναι η δεύτερη μάνα μας, είναι εκείνη που παρακάλεσε όλο το έθνος στην επανάσταση του 21, στον πόλεμο του 40 και σε κάθε άλλη στιγμή. Εμείς επιλέγουμε μέσα από τους Χαιρετισμούς να την χαιρετίσουμε, να την τιμήσουμε, να την ευχαριστήσουμε που είναι δίπλα μας.
Μας χάρισε τον Υιό της, που ήρθε στον κόσμο για να σώσει όλους μας, όπως και κάθε μάνα που μας χαρίζει το παιδί της και βοηθάει τον κόσμο από διάφορες θέσεις όπως και σας εδώ.
Οι Χαιρετισμοί που ακούμε σε τέσσερις Παρασκευές αποτελούν ένα ποίημα που συνέγραψε ο Ρωμανός ο Μελωδός. Αποτελείται από 24 μέρη που καθένα ξεκινάει από ένα γράμμα της Άλφα-Βήτα! Εναλλάξ αναφέρονται στην Παναγία και τελειώνουν με το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε και στο Χριστό και τελειώνουν με το αλληλούια!
Ονομάζεται ακάθιστος ύμνος γιατί; Ψάλθηκε σε μία αγρυπνία στην Παναγία των Βλαχερνών μια στιγμή όπου οι λιγοστοί του Βυζαντίου ήταν πολιορκημένοι από τον εχθρό που μετρούσε τεράστιος στον αριθμό. Ο τότε Πατριάρχης είπε να ψάλλουν τους Χαιρετισμούς στην Παναγία και να την παρακαλέσουν να τους βοηθήσει και τους έψαλλαν όρθιοι. Μετά κρατώντας τα λάβαρα και γεμάτοι από πίστη βγήκαν έξω από το ναό για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό και τότε συνέβη το εξής απρόσμενο, οι εχθροί άρχισαν να ακούν ποδοβολητά λες και πλησιάζει ένας τεράστιος στρατός και τότε φοβήθηκαν, τράπηκαν σε φυγή και ο ένας ποδοπατούσε τον άλλον! Τελικά οι λιγοστοί άνθρωποι με τη δύναμη και το θαύμα της Παναγίας παρέμειναν ελεύθεροι και νίκησαν τον εχθρό. Έτσι έμεινε στην ιστορία ο ύμνος αυτός ως ακάθιστος.
Κλείνοντας, θα λέγαμε ότι όλοι νιώθουμε ασφάλεια, βεβαιότητα και σιγουριά στο πρόσωπο της Παναγίας μας. Να είστε απολύτως σίγουροι ότι αυτή μας προσφέρετε απλόχερα από τον Κύριο μας καθώς και οι Άγιοι μας και πάντοτε ό,τι επιζητούμε ή ό,τι θέλουμε να μάθουμε μπορούμε να παρακαλέσουμε τον Κύριο μας, την Παναγία μας και τους Αγίους μας και εκείνοι γνωρίζοντας πιο είναι το καλό μας θα επέμβουν την κατάλληλη στιγμή.
Να ευχηθούμε καλό υπόλοιπο σε όλους σας καλή δύναμη και πάντοτε να δοξάζουμε την Παναγία μας, να ψάλλουμε τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι καθώς και τον Εθνικό μας ύμνο ως έναν άλλο Ακάθιστο Ύμνο !
Καλή και ευλογημένη Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, τον πατέρα Νικόλα και τον διοικητή του στρατοπέδου για την σημερινή ευλογία.
