Αγαπητοί μας Καθηγητές, Δάσκαλοι, Γονείς και Παιδιά,
Θα θέλαμε με αφορμή την αρχή του σχολικού έτους να μοιραστούμε μαζί σας κάποιες σκέψεις γύρω από τον Θεό και την Εκκλησία Του.
Είναι συνήθεια και κατεστημένο στην Κοινωνία μας, στην Χώρα μας, στην αρχή του σχολικού έτους να γίνεται η ακολουθία του αγιασμού. Προέκυψε δυστυχώς να γίνεται όχι τόσο διότι είμαστε συνειδητοί χριστιανοί αλλά ίσως για το καλό της χρονιάς ή για την εκδίωξη του κακού. Ή επίσης διότι υπάρχει ανάγκη για προσευχή και για επίκληση μιας ανώτατης δύναμης στο άγχος του γονέα για το παιδί του να πάει καλά στην νέα πορεία που ξεκινά και των δασκάλων να ανταπεξέλθουν στα καθήκοντα τους επάξια.
Κατά συνέπεια δεν κατανοούμε τα λόγια και τις κινήσεις των ιερέων στην διάρκεια της ακολουθίας ενώ η προσευχή προσφέρεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να πέμπεται από τον ιερέα και μόνο ως υποχρέωση επαγγελματική, χωρίς την άμεση και συνειδητή πολλές φορές συμμετοχή των παρευρισκομένων διότι αυτό είναι δουλειά των ιερέων. Είναι κομμάτι θα λέγαμε μιας ευθύνης των παπάδων, της Εκκλησίας ως διοίκηση και όχι όλων μας ως σώμα.
Μα αυτό είναι αποκεφαλισμός της συνάξεως και νέκρωση του σώματος της Εκκλησίας. Ο τρόπος αυτός της προσευχής οδηγεί στην αίσθηση ότι η ιερωσύνη δεν είναι αναγκαία, ότι είναι περιττή ως κάτι το πεπερασμένο, ως κάτι μιας άλλης εποχής που δεν το κατανοούμε δεν το θέλουμε, ως κάτι το πολύ μακρινό και ξένο.
Στην ακολουθία όμως του αγιασμού, μέσα στα λόγια τα προσευχητικά θα διακρίνουμε κάτι άλλο. Θα διακρίνουμε μια συν-προσευχή. «… τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» λέμε κατ΄ επανάληψη. Όλοι μαζί ας παρακαλέσουμε. Και καταθέτουμε αιτήματα παρακλητικά «… ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου…, ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχών ἡμών…., ὑπέρ τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων…, ὑπέρ τοῦ ἁγιασθήναι τό ὕδωρ τούτο … καί γενέσθω ἡμῖν εἰς ὑγείαν ψυχής τε καί σώματος».
«Εἰρήνη πᾶσι» λέει ο ιερέας. «Καί τῷ Πνεύματί σου» απαντάει ο λαός. Ο ένας προσεύχεται για τον άλλο και μαζί ως μια ενότητα, ως μια φωνή ως ένα σώμα δια των χειλέων του ιερέως, του χαρίσματος της ιερωσύνης, που είναι η κεφαλή της συνάξεως (της συνάντησης όλων) επικαλούμαστε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος για τον αγιασμό της ψυχής και του σώματος «διά τῆς τοῦ ὕδατος ραντισμού τε καί μεταλήψεως» και για τον φωτισμό του νου. Έτσι θα καρποφορήσουμε σε κάθε μας έργο και εν προκειμένω στην απόκτηση της γνώσης δια της άνωθεν Σοφίας.
Δεν είναι λοιπόν θέμα επαγγελματικό η τέλεση του αγιασμού ∙ δεν είναι θέμα κεκτημένου ∙ δεν είναι θέμα των παπάδων ∙ δεν είναι θέμα διότι έτσι συμβαίνει ∙ αλλά είναι θέμα όλων μας και αγωνίας να πέμπεται η προσευχή δια της ιερωσύνης, διότι πιστεύουμε στην αποστολικότητα της Εκκλησίας. Πιστεύουμε στον Κυριακό λόγο που λέει «…῾Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με…» (Λουκάς 10, 16)
Η Ιερωσύνη είναι μια σημαντική δωρεά του Θεού στον κόσμο που προσφέρθηκε δια της Αναστάσεως του Χριστού και την έλευση του Παρακλήτου στον κόσμο, του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδος, κατά την Πεντηκοστή ως πύρινες γλώσσες επί της κεφαλής των Αποστόλων. Η Ιερωσύνη φέρνει τον ουρανό στη γη και την γη την ανυψώνει στον ουρανό. Η ιερωσύνη φέρνει το Άγιο Πνεύμα το οποίο «…ἀγραμμάτους σοφίας ἐδίδαξε, ἀλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν…».
Γι’ αυτό αναζητούμε την Εκκλησία!
Γι’ αυτό αναζητούμε την ιερωσύνη!
Γι’ αυτό αναζητούμε τον αγιασμό στα σχολεία μας!
Για να έχουμε Άγιο Πνεύμα στην προσευχή μας και στα έργα μας!
Ειδάλλως γιατί να μην κάνουμε γιόγκα, ή ασκήσεις ηρεμίας, ή ενός λεπτού σιγής και περισυλλογής, ή διαλογισμό, ή απλώς υποκλίσεις σε κάποια διαφορετική θεότητα μόνοι μας και ανεξάρτητα κ.λπ.;
Είθε η Χάρις του Τριαδικού Θεού μας να φωτίζει τους Καθηγητές και Δασκάλους μας να οδηγούν τα παιδιά μας «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν·» (Ιω. 16, 13) για το καλό, την πρόοδο και την ανάπτυξη της κοινωνίας μας! Αμήν!
Εκ του Γραφείου Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου
