Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Δαμασκηνού – Έτος 2015

«Νεηγενὲς Μάγων λεγόντων, παιδίον Ἄναξ, οὗ ἀστὴρ ἐφάνη, ποῦ ἐστίν, εἰς γὰρ ἐκείνου προσκύνησιν ἥκομεν, μανεὶς ὁ Ἡρῴδης ἐταράττετο, Χριστὸν ἀνελεῖν, ὁ θεομάχος φρυαττόμενος.» (Τροπάριο ἐκ τῆς Θ’ Ὡδῆς τοῦ Κανόνος τῆς «Ἑορτῆς).

Οἱ Μάγοι ἐπισκέφθηκαν τόν Ἡρώδη, ὡς ἦταν φυσικό, διά νά τόν ρωτήσουν ποῦ ἀκριβῶς εὑρίσκεται τό νεογέννητο βρέφος στό ὁποῖο τούς ὁδήγησε ὁ ἀστέρας πού φάνηκε εἰς τούς οὐρανούς, καθώς ἦρθαν νά τό προσκυνήσουν. Τότε, ὁ Ἡρώδης εὑρισκόμενος σέ ταραχή μέ μανία σκέπτονταν νά τό θανατώσει, ἐπειδή εἶχε κυριευθεῖ ἀπό ὀργή, ὁ Θεομάχος.

Τρομερή σέ ἔκταση καὶ συνέπειες, ἀγάπητοί μου Χριστιανοί, ἡ ἐγκληματικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἡρώδη. Μέσα στὸν τελείως ἀδικαιολόγητο φόβο, ὅτι ἴσως κινδυνεύσει ὁ θρόνος του ἀπὸ τὸν γεννηθέντα «Βασιλέα τῶν Ἰουδαίων» καὶ χαθεῖ ἡ δόξα του, συνέλαβε τὸ καταχθόνιον σχέδιον νὰ προβεῖ ἀρχικά στή σκέψη νά θανατώσει τόν νεογέννητο Μεσία καί ἔπειτα, ἐπειδή ἐνεπαίχθη ὑπό τῶν Μάγων, οἱ ὁποῖοι «δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τήν χῶραν αὐτῶν», διατάζει τή γενικὴ σφαγὴ τῶν παιδιῶν τῆς Βηθλεέμ καὶ τῆς περιχώρου, ὅσα ἦταν κάτω τῶν δύο ἐτῶν.

Μ’ αὐτήν τήν ψευδαίσθηση, ὁ δυστυχής, ἤλπιζε ὅτι θὰ κατώρθωνε νὰ ἀφανίσει μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν νηπιάσαντα Λόγο, ποὺ προωρίζονταν νὰ γίνει «βασιλεύς καί Σωτήρας τοῦ κόσμου». Καὶ μιά μέρα, ὁπλισμένοι οἱ στρατιῶτες του ὅρμησαν στὰ σπίτια τῆς Βηθλεὲμ και τῆς περιχώρου καί διέπραξαν τό ἀπάνθρωπο ἔργο τους. Θρῆνοι καὶ κραυγές, ὀδύνη καί οἰμωγή τῶν γονέων βλέποντας τὰ παιδιὰ τους αἱμόφυρτα καὶ νεκρὰ. Καί ἐνῶ διαδραματίζονταν αὐτά, ὁ Χριστός μέ ὄνειρο σώθηκε διότι ἡ Θεοτόκος μαζί μέ τό Θεῖο βρέφος καί τόν Ἰωσήφ ἔφυγε στήν Αἴγυπτο.

Δυστυχῶς, ἀδελφοί μου, δὲν ἔλειψαν ἔκτοτε ἀπὸ τίς κοινωνίες οἱ Ἡρώδεις ποὺ ἐπαναλαμβάνουν τὸ κακούργημα αὐτό. Ὑπάρχουν καὶ στὴν ἐποχὴ μας. Ἴσως με ἄλλη μορφὴ και πρόσωπο. Τὸ ἴδιο, ὅμως, ἀνθρωποκτόνο ἔργο ἐπιτελοῦν.

Ἡ φιλοξοδία ὡδήγησε τὸν Ἡρώδη στὴν σφαγὴ τῶν νηπίων. Φοβήθηκε μήπως χάσει τὴν δόξα του. Τὰ ἴδια ἐλατήρια, δυστυχῶς, ὁδηγοῦν κατὰ καιροὺς καὶ μερικοὺς ἡγέτες λαῶν στὴν ἐγκληματικὴ ἀπόφαση νὰ ρίχνουν τοὺς ἀνθρώπους στὸ φοβερὸ καμίνι τῶν πολέμων και τῆς μισαλοδοξίας. Ἀκόμη καί σήμερα πόνος, ἐξορία, πενία καί κάθε λογῆς δυστυχία ὑπάρχει. Ἑρημώνονται καὶ ἐρειπώνονται χῶρες καί πολιτισμοί, ὅπου ἄλλοτε ἄνθιζε ἡ ζωὴ καὶ ὁ πολιτισμός. Καταστρέφονται περιουσίες, οἱ ὁποῖες εἶχαν ἀποκτηθεῖ μὲ αἷμα καὶ κόπους δεκαετιῶν. Θερίζεται στὰ μέτωπα τῶν συράξεων τὸ ἄνθος τῆς νιότης τῶν λαῶν. Μεταβάλλεται σέ σωροὺς συντριμμάτων ὅ,τι ὡραῖο καὶ ἐκπληκτικὸ εἶχε πραγματοποιήσει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἐπιστήμη του καὶ τὴν ψυχή του.

Πόλεμος ἀκόμα νοεῖται και ἡ «ἐν καιρῷ εἰρήνης» ὑπονόμευση καί ἐκμετάλευση τῶν ἀνθρώπων μέ τόν λεγόμενο «οἰκονομικό πόλεμο».

Οἱ Ἡρώδεις ἐμφανίζονται ποικιλοτρόπως. Ὑπάρχουν λαοὶ σήμερα, ποὺ κυβερνῶνται μὲ τὴν βία. Οἱ κυρίαρχοι εἶναι ἐλάχιστοι. Οἱ δυναστευόμενοι ἑκατομμύρια. Καὶ σ’ αὐτὰ τὰ ἑκατομμύρια ἐπιβάλλεται αὐτό πού θέλουν οἱ δυνάστες. Ὅποιος δὲν συμφωνεῖ, πεθαίνει. Οἱ ἄνθρωποι δέν εἶναι πρόσωπα, εἶναι ἀριθμοί καί προσθαφαιροῦνται ἀνάλογα μέ τίς ἐπιθυμίες και τίς ἀποφάσεις τῶν δυναστῶν. Ὁδηγοῦνται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο μυριάδες ἀνθρώπων ὑπὸ τῶν νέων Ἡρώδων στὸ θάνατο, εἴτε μέ ἐναέρια, εἴτε μέ ἐπίγεια ὀπλικά συστήματα. Ὅπως τότε, νομίζουν, ὅτι θὰ κατασφαλίσουν τὴν τυραννικὴ δεσποτεία τους μὲ τὸ αἷμα καὶ τὴν ἑρήμωση !

Ἡρώδεις ἀκόμη εἶναι καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι χρησιμοποιοῦν τὸ ὅπλο τῆς κακογλωσσιᾶς μέ τήν ὁποῖα σφαγιάζουν τὴν ὑπόληψη καὶ τὸ κῦρος καὶ τὴν τιμὴ τῶν ἀνθρώπων μὲ συκοφαντικές δυσφημήσεις καὶ πικρόχολα σχόλια, δεῖγμα τῆς χαιρεκακίας, μέ ἀποτέλεσμα καθημερινά νά ὑπονομεύεται ἡ εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων.

Ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ ἐμφυλίου πολέμου. Ὁ Ἐρυθρὸς Σταυρὸς εἶχε κάνει ἔκκληση νὰ προσφερθεῖ αἷμα διότι κινδύνευαν νὰ πεθάνουν πολλοὶ τραυματίες. Μιά μέρα ἦλθε στὸ κέντρο Αἱμοδοσίας ἕνας ἀνάπηρος. «Σᾶς παρακαλῶ, ἐδῶ προσφέρουν αἷμα;» ρώτησε. «Μάλιστα», ἀπάντησε ὁ ἁρμόδιος ἰατρός, «Τί θέλετε, παρακαλῶ;» «Ἦρθα νὰ δώσω κι ἐγώ αἷμα». Ὁ ἰατρὸς ἔμεινεν κατάπληκτος. «Μὰ ἐσεῖς» εἶπε «ἐδώσατε τὸ ἕνα σας πόδι στὸ μέτωπο. Ἐχύσατε ἐκεῖ τόσο αἷμα ! …. Δὲν εἶναι ἀρκετὸν;». «Ὅταν οἱ ἀδελφοί μου κινδυνεύουν νὰ ἀποθάνουν, καὶ ἠμπορῶ νὰ τοὺς βοηθήσω, νομίζω ὅτι δὲν εἶναι ἀρκετὸ τὸ ὅτι ἔδωσα αἷμα παλαιότερα στὸ χαράκωμα» ἀπάντησε ὁ ἀνάπηρος. «Πρέπει νὰ δώσω καὶ τώρα. Σᾶς παρακαλῶ, μὴ διστάζετε. Εἶμαι ἕτοιμος». Ὁ ἰατρὸς μὲ δακρυσμένα μάτια ἐπῆρε τὴν σύριγγα. Τὸ χέρι του ἔτρεμε ἀπὸ συγκίνηση… Κάποιος θὰ ζοῦσε, ἀσφαλῶς, χάρις σ’ ἐκεῖνο τὸ αἷμα.

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτός ὁ ἄγνωστος ἁπλοϊκός ἄνθρωπος εἶναι τό πρόσωπο πού μᾶς θυμίζει τήν «ἐν χρόνῳ» γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Στήν Ἐκκλησία μας ψάλλουμε πανηγυρικά τό «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνῃ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ἀλήθεια, πού φαίνεται ἡ εἰρήνη; Ἄραγε τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἡ Ἐκκλησία μας ψεύδονται; Μήπως χρειάζεται καί ἡ ἀνθρώπινη ἀποδοχή τῆς εἰρήνης τοῦ Χριστοῦ; Ἐδῶ κρύβεται ἡ ἀλήθεια. Και ἐνῶ ἡ εἰρήνη προσφέρεται στούς καταξιωμένους «ἐν Χριστῷ» ἀνθρώπους, στούς πονηρά φρονοῦντες, ὡς ὁ Ἡρώδης, μεταλλάσεται σέ μανία κατά τῆς ἀνθρωπότητας γενικότερα καί εἰδικότερα κατά τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἀφοῦ βιώνουν τήν κόλαση τοῦ μίσους καί ζοῦν στό πέλαγος τῆς ἀναισθησίας προσπαθώντας νά γεμίσουν τήν ἀπληστίαν τους μέ τά ξυλοκέρατα τῆς συκοφαντίας καί τῆς σκληρότητας. Ὅμως, ὑπάρχει ἐλπίδα καί χαρά πού προσφέρεται ἀπό τόν Χριστό. Ὁ «ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης», ὁ Χριστός, εἶναι ἡ ἐγγύηση τῆς σωτηρίας, ὁ Ἴδιος ἀναπαύει, ἐλεεῖ καί εἰρηνεύει.

Δυστυχῶς, στίς μέρες μας τραγική διαπίστωση εἶναι το γεγονός ὅτι ὁ σημερινός ἄνθρωπος «διάλεξε ανάμεσα στό «εἶναι» τό «ἔχειν». Ὁ ὑπερκαταναλωτισμός, ἡ μαζοποίηση, ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ἡ κοινωνική ἀνισότητα, οἱ πόλεμοι καί πλεῖστα ἄλλα κοινωνικά προβλήματα δέν εἶναι τίποτ’ ἄλλο παρά συνέπειες τῆς ἔλλειψης ἀληθινοῦ νοήματος ζωῆς.

Μόνο ὁ ἄνθρωπος πού βιώνει τήν πρός τό Θεό ἀγάπη νοηματοδοτεῖ τήν ζωή του καί μπορεῖ νά ἀναγνωρίζει τόν κάθε ἄνθρωπο ὡς ζωντανή εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Γίνεται ἀληθινό πρόσωπο καί προετοιμάζεται νά ὑποδεχθεῖ τόν «ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης», ὁ ὁποῖος θά τόν φωτίζει, θά τόν ἁγιάζει, θά τόν εἰρηνεύει, θά τόν ἀναπαύει, θά τόν σκεπάζει μέ τή χάρη Του, θά τοῦ προσφέρει ἐλπίδα ζωῆς καί δημιουργίας. Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα: Ἐμεῖς τί κάνουμε σήμερα; Πῶς βιώνουμε τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ; Ἕκαστος ἄς ἀναλογισθεῖ τόν Χριστό καί τί προσέφερε στόν κόσμο καί ἄς ἀποφασίσει τί θά πράξει στην προσωπική του ἱστορία.

Εὔχομαι ὁλόψυχα καί πατρικά εὐλογημένα Χριστούγεννα ἡ δέ χάρις καί τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ νά σηματοδοτήσει τό νέον ἔτος καί νά χαρίσει σέ ὅλους ἐλπίδα καί δύναμη, εὐημερία καί διέξοδα, ἀγάπη καί ἔκφραση ἀλληλεγγύης ἀλήθειας καί εἰλικρίνειας, πού ὁ λαός μας τά ἔχει ἐκ παραδόσεως προτερήματα καί ἀρετές.

Εἰς ἔτη πολλά καί εὐλογήμενα.

Με πατρικές ἑόρτιες εὐχές

Ὁ Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου

Δαμασκηνός

Related Posts

Add Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.