Κοντάκιον Ἦχος πλ. δ ‘
“Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ Ἅδου καθεῖλες τὴν δύναμιν, καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξὶ Μυροφόροις φθεγξάμενος, Χαίρετε, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν.“
***
Αγαπητοί μας νέοι και νέες,
Η εορτή της Αναστάσεως στην Χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως στον απανταχού ορθόδοξο Χριστιανισμό, εκτυλίχθηκε για μια ακόμη χρονιά υπέρ της του κόσμου καλλιέργειας και σωτηρίας.
Βιώσαμε δια του λειτουργικού χρόνου όλο το δράμα του πάθους και την ταφή του Διδασκάλου με κορύφωση την Ανάσταση. Είδαμε δια των κειμένων του Ευαγγελίου και των Ύμνων, των πρόσφατων ημερών, γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν δύο χιλιετίες και νοιώσαμε την αγωνία, την αδικία, την συκοφαντία, την αδυναμία, την ταλαιπωρία, το μαρτύριο προς το προσώπου του Χριστού αλλά και την φοβερή και συγκλονιστική νίκη έναντι του θανάτου με την Ανάσταση. Αρχικά όλα έδειχναν να τελειώνουν για τους μαθητές του Χριστού και την διδασκαλία Του. Όμως, “τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων” (Ματθ. κη´1) ήρθαν οι Μυροφόρες να δουν τον νεκρό Ιησού για να τον αλείψουν με μύρα και αντ’αυτού αντίκρισαν Άγγελο Κυρίου που τους έλεγε “τί ζητεῖτε τὸν ζῶντα μετὰ τῶν νεκρῶν; οὐκ ἔστιν ὧδε, ἀλλ᾿ ἠγέρθη·” (Λουκ. κδ΄, 5) και καθώς έτρεχαν για να ενημερώσουν τους μαθητές συναντούν τον Χριστό, μένουν έκθαμβες από το γεγονός, και ο ίδιος τους λέει το “Χαίρετε”! (Ματθ. κη΄, 9).
Τι απρόσμενη ανατροπή! Τι χαρά μπροστά στην λύπη του θανάτου και την βίαιη στέρηση του Διδασκάλου! Τι έκσταση μας διακατέχει όλους μπροστά στην όραση ενός νεκρού, τριήμερου, που τελικά είναι ζωντανός!
Απίστευτα είναι όλα όσα συμβαίνουν! Αδυνατούμε να κατανοήσουμε το μέγα τούτο μυστήριο! Αδυνατούμε να συλλάβουμε πως μπορεί να υπάρξει Ανάσταση! Όμως, ξέρουμε και από άλλα εορταστικά γεγονότα της Εκκλησίας μας, Δεσποτικά, Θεομητορικά και των Αγίων, το γνωστό σε όλους ρηθέν “ὅπου γάρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις”.
Τούτη η έκπληξη αγαπητοί μου είναι που συγκινεί και διεγείρει την θέληση μας να συμπορευθούμαι με τον Χριστό ελεύθερα. Διεγείρει την αποδοχή της Χριστιανικής επωνυμίας. Την αφιέρωση και αφοσίωση στα προστάγματα της Εκκλησίας με φιλότιμο. Την αποδοχή οποιασδήποτε δυσκολίας και ταλαιπωρίας ως ευλογία. Την αποστροφή στις πρόσκαιρες ορέξεις της σαρκός και του προσωπικού θελήματος. Άλλωστε αυτό είναι το κέντρο και η ουσιαστική αιτία για να γίνει κανείς ακόλουθος του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος σημειώνει “εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν” (Κορινθ. Ιε, 14).
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Χριστός δεν ανασταίνεται για να δώσει εκδίκηση ή τιμωρία στους σταυρωτές του. Οι ίδιοι συνεχίζουν και διαφεντεύουν σπιλώνοντας με ψευδομαρτυρίες το γεγονός της Αναστάσεως (Ματθ. κη, 12-14). Αντίθετα, ανασταίνεται για να δώσει χαρά, για να ενισχύσει την κίνηση της μετάνοιας, για να αφαιρέσει κάθε δισταγμό στην πίστη των ευαγγελικών Του λόγων.
Με αυτές τις σκέψεις αγαπητοί μου, επιθυμώ να ευχηθώ να κατανοήσουμε την ύψιστη αγάπη του Θεού για τον άνθρωπό ώστε να σαρκωθεί, την ύψιστη δωρεά της Αναστάσεως για την αιωνιότητα του ανθρώπου, το ύψιστο χάρισμα της εκ δεξιών του Πατρός καθέδρας για τον καθένα μας ξεχωριστά ως μέλη του σώματος του Χριστού που είμαστε, ώστε αυτά να αποτελούν ορμητήριο για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε προσωπικού αγώνα με ελπίδα και για την οποιαδήποτε φιλότιμη κίνηση αγάπης προς την Εκκλησία και τον πλησίον!
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
