Η Εορτή των Τριών Ιεραρχών είναι μια σπουδαία γιορτή. Άπτεται σε ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής για την καλλιέργεια της σε μια πνευματική πρόοδο και αρετή. Αναδεικνύει την φιλομάθεια και τα κατορθώματα της από την άσκηση της. Όχι μόνο αυτό αλλά και πόσο σπουδαίο και ηρωικό είναι κανείς να αφιερώνεται στον Θεό και στην διακονία των ανθρώπων.
Οι τρεις τούτοι Άγιοι Ιεράρχες υπήρξαν αναμφισβήτητα άνθρωποι των γραμμάτων και της επιστήμης. Άνθρωποι με σφαιρική γνώση επί των λογικών ερεθισμάτων του κόσμου τούτου. Άνθρωποι αξιοζήλευτοι της εποχής εκείνης αφού είχαν την ευκαιρία να βρεθούν σε σαλόνια και έδρανα που πολλοί επιθυμούσαν και δεν μπορούσαν και με κοινωνική καταξίωση.
Όμως, δεν άφησαν ποτέ τα παραπάνω να θέσουν υπό αμφισβήτηση την υπέρλογη σφαίρα, δηλαδή αυτό που ξεπερνάει την λογική του νου, στην οποία καταφθάνεις δια της πίστεως.
Συγκεκριμένα, δεν άφησαν ποτέ να θέσουν υπό αμφισβήτηση το μέγα μυστήριο της Θείας Οικονομίας, το λυτρωτικό έργο του Θεού για τον άνθρωπο, το Αειπάρθενο της Θεοτόκου, την Ανάσταση του Χριστού μας, την Ανάληψη Του στους Ουρανούς και κατά την υπόσχεση έλευση του Παρακλήτου και την εδραίωση της Εκκλησίας στον κόσμο ως παρατεινόμενος Χριστός έως της συντέλειας του αιώνος τούτου.
Συνεπώς, για όλους εμάς αποτελούν οδοδείκτες και κανόνες. Αποτελούν μέγιστοι φωστήρες και στύλοι της Εκκλησίας. Αποτελούν ζωντανά παραδείγματα ότι ο άνθρωπος όσο ψηλά και να φτάσει αυτό που τον ολοκληρώνει έρχεται από το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Σήμερα, ακούγονται πολλά για την εορτή αυτή. Υπάρχει μια τάση αποδυνάμωσής της ή γενικότερης αποχής και αδιαφορίας. Έχουν χαλαρώσει τα ήθη και οι αξίες στην συνείδηση του ανθρώπου και επιδιώκουμε την αργία. Αποτέλεσμα; Εκεί που οι άνθρωποι μάχονταν και ερχόταν σε ρήξη για το ποιός από τους Τρεις αυτούς Μεγάλους Ιεράρχες υπήρξε καλύτερος στον λόγο και τις πράξεις, σήμερα να έχουν περάσει στη λήθη, στην αγνωσία και την αμέλεια.
Η παραπάνω πραγματικότητα ας μας φέρει σε σκέψη. Χρειάζεται να προβληματιστούμε. Γιατί μια τέτοια τακτική προς τέτοιους αξιόλογους άνδρες-Αγίους της Εκκλησίας μας; Άνδρες που υπήρξαν Ρήτορες, Φιλόσοφοι, Γλωσσομαθείς, Δικηγόροι, Αστρονόμοι και Ιατροί σε μια εποχή που διακρινόταν για την βαρβαρότητα, την αστάθεια και τον φιλοπόλεμο; Συνήθως, τέτοια πρόσωπα αποτελούν κομβικά σημεία στην ιστορία του ανθρώπου και διδάσκονται από το μάθημα της ιστορίας επιβεβλημένα ή στην λογοτεχνία από τα συγγράμματά τους.
Είναι αναγκαίο να αφυπνιστούμε. Είναι αναγκαίο να ερευνήσουμε. Είναι αναγκαίο να εντρυφήσουμε στην γνώση τους και ας την περάσουμε μέσα από το δικό μας προσωπικό κριτήριο συγκρίνοντας την με την σημερινή μεθοδευμένη τακτική. Είναι μια πολύτιμη κληρονομιά τα πρόσωπά τους και έχουμε ευθύνη απέναντι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
