Με την ευχή και την ευλογία του σεπτού προσώπου του Ποιμενάρχου μας κ. Δαμασκηνού, την προτροπή του αγαπητού σε όλους μας και άξιου κληρικού πατρός Νικολάου και την άδεια του Διοικητού της μονάδος ταύτης τον κ. Νικόλαο Κωστάκη του στρατοπέδου του Μάλεμε, είμαστε και πάλι εδώ κοντά Σας για να μοιραστούμε μαζί την προσευχή μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο την μάνα όλου του κόσμου, την μάνα όλων των ανθρώπων.
Έτσι το όρισε η Εκκλησία μας να λατρεύετε και να προσκυνάτε το πρόσωπο της Παναγίας μας, κάθε Παρασκευή την διάρκεια των πέντε εβδομάδων της Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα.
Γιατί όμως το κάνει αυτό; Γιατί μέσα στην διάρκεια της Μ. Τεσσαρακοστής;
Κάθε Δεσποτική και Θεομητορική γιορτή, αγαπητοί μου αδελφοί, δηλαδή κάθε γιορτή που αφορά τον Δεσπότη Χριστό μας και κάθε γιορτή που αφορά την Μητέρα Παναγία μας, έχει τα προεόρτια, τα εόρτια και τα μεθεόρτια.
Τι σημαίνει αυτό; Προεόρτια σημαίνει ετοιμασία και εισαγωγή στην εορτή που έρχεται, εόρτια σημαίνει την γιορτή αυτή καθεαυτή που θα γιορτάσουμε και μεθεόρτια σημαίνει το κλείσιμο της γιορτής που πέρασε και τον αποχαιρετισμό της.
Η γιορτή λοιπόν της Παναγίας μας, του Ευαγγελισμού, πέφτει σε μια περίοδο, θα λέγαμε, πένθιμου χαρακτήρα (αυτό επιβάλει ο λειτουργικός χρόνος, εννέα μήνες πριν τα Χριστούγεννα να γιορτάζεται η σύλληψη του Χριστού στα σπλάχνα της Θεοτόκου δηλαδή 25 του Μάρτη) και έτσι δεν μπορούμε να γιορτάσουμε τα προεόρτια και τα μεθεόρτια όπως σε άλλες Δεσποτικές και Θεομητορικές γιορτές του χρόνου.
Συνεπώς, αποφάσισε η Εκκλησία μας να καλύψει αυτήν την ανάγκη του λειτουργικού χρόνου με την ακολουθία των χαιρετισμών κάθε Παρασκευή βράδυ και έτσι να εορτάζονται τα προεόρτια και τα μεθεόρτια της εορτής του Ευαγγελισμού.
Δεν είναι όμως μόνο ο παραπάνω λόγος για τον οποίο τελούνται οι χαιρετισμοί της Θεοτόκου στην διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι και διότι ο Υιός της, ο μονάκριβος, θυσιάζεται για την σωτηρία όλου του κόσμου.
Πόσες φορές αλήθεια η Ελληνική Πολιτεία, ο Στρατός βρέθηκε στην δύσκολη θέση να αναγγείλει και να χαιρετίσει την θυσία του μονάκριβού υιού, συζύγου, πατέρα, και αδερφού σε μια μητέρα, σε μια σύζυγο, σε τέκνα και αδέρφια; Αυτό το έκανε με όλη την πρέπουσα επισημότητα, με όλο τον σεβασμό και όρθια!
Κατ’ αντιστοιχία λοιπόν και η Εκκλησία μας με όλη την δόξα και την επισημότητα που την διακρίνει αποδίδει στην Θεοτόκο Χαιρετισμό και Ύμνο Ακάθιστο, θέλοντας να τιμήσει και να παρηγορήσει την Μάνα εκείνου του προσώπου που υπήρξε Θεάνθρωπος και σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την σωτηρία όλων μας, για να έχουμε ανάσταση και ζωή αιώνια.
Είναι λοιπόν η ακολουθία αυτή των Χαιρετισμών της Θεοτόκου μια απόδοση φόρου τιμής προς την Παναγία μας και μια στιγμή όπου δίδουμε παρηγοριά σε αυτήν διότι εντός ολίγων ημερών θα χάσει τον Υιό της, θα χάσει το σπλάχνο της και ρομφαία θα διέλθει την καρδιά της.
Γι’ αυτό και στην ακολουθία αυτή των Χαιρετισμών θα διακρίνουμε την εξιστόρηση τόσο της συμβολής της Παναγίας μας στην ενανθρώπηση του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Χριστού, όσο και για όλο το σωτηριολογικό έργο της Θείας Οικονομίας για τον άνθρωπο, μαζί με τα επακόλουθά του.
Σε αυτήν την Τρίτη Στάση των Χαιρετισμών παρατηρούμε να θαυμάζετε ο τόκος της Θεοτόκου που έγινε χωρίς σπορά, απ’ όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα από τους σοφούς και ρήτορες. Βλέπουμε να απορούν οι τάξεις των Αγγέλων διότι ο απρόσιτος γι’ αυτούς Θεός έγινε προσιτός στους ανθρώπους, τόσο ώστε να Τον κυοφορεί μια γυναίκα. Βλέπουμε να εξηγείτε ότι μας δόθηκε νέα κτίση, νέος νόμος φυσικός, αφού έχουμε σύλληψη χωρίς να συνευρεθούν άνδρας και γυναίκα. Βλέπουμε να μας καλεί ο συγγραφέας αφού υπάρχει τέτοια ξένη κυοφορία να αποξενωθούμε του κόσμου μεταφέροντας το νου μας στον ουρανό. Βλέπουμε να εξηγεί ο συγγραφέας ότι όλα αυτά έγιναν γιατί ο Θεός θέλησε με δική Του πρωτοβουλία να σώσει τον κόσμο. Γι’ αυτό έγινε όμοιος με εμάς ώστε να καλέσει τους όμοιούς του στη σωτηρία, αυτούς που με θάρρος ψάλλουν το Αλληλούια!
Με αυτές τις σκέψεις αγαπητοί μου αδελφοί θα ήθελα να κλείσω την ομιλία μου και να ευχαριστήσω τον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας ο οποίος εμπιστεύτηκε σε εμένα και στον πατέρα Ιωάννη τον κατηχητήριο λόγο της ημέρας και για την ακολουθία των χαιρετισμών.
Να ευχαριστήσω τον πατέρα Νικόλαο που στα πρόσωπά μας βλέπει δύο παιδιά του, που αφήνει ελεύθερα να οργώσουνε και να σπείρουνε στον αμπελώνα του και μας δίνει την ευχή του.
Τον κ. Διοικητή για την παραχώρηση της άδειας και την συνεργασία του με τον πατέρα Νικόλαο σε καιρούς δύσκολους για τον τόπο μας.
Τέλος, να συγχαρώ τα στρατευμένα νιάτα που εντός ολίγης ώρας θα λάβουν τον πράσινο μπερέ. Οι κόποι τους δικαιώνονται. Όμως, η κατάκτηση αυτού του χρώματος δεν σημαίνει το τέλος, αλλά την αρχή μιας νέας πορείας ίσως εντατικότερου αγώνος και πιο υπεύθυνου. Να συγχαρούμε επίσης και τους έφεδρους αξιωματικούς που γίνονται ανθυπολοχαγοί.
Καλή μας μέρα!
